Het begon allemaal in 2006 tijdens mijn eerste rondreis samen met mijn man.
Ik had destijds ontzettend veel plezier in mijn werk en draaide vaak weken van 60 uur. Hoewel ik merkte dat het soms (te)veel was, genoot ik er enorm van dat alles wat we als team neerzetten vruchten afwierp. Dat gaf me ontzettend veel energie en dreef mij om nóg meer te werken om zo nóg meer resultaat te behalen. Maar daarmee werd de behoefte aan rust en vakantie natuurlijk ook groter.
Onze eerste rondreis ging naar Zuid-Afrika, Lesotho en Swaziland. We vertrokken vanaf Schiphol en landden zo’n 15 uur later in Kaapstad. Daar voelde ik meteen een hele andere sfeer. Van het snelle Nederlandse leven merkten we niets meer. De mensen leven er veel meer van dag tot dag. Hoewel velen van hen met de voeten in de klei staan en elke dag bezig zijn met overleven, lukt het hen toch om zaken te nemen zoals ze zijn en zich niet onnodig druk te maken.
Ik heb van Zuid-Afrika genoten, van de Afrikaanse taal die bol staat van grappige, aan het Nederlands gerelateerde woorden zoals kleefplakkies (teenslippers), verkleurmannetje (kameleon), hysbak (lift) en braai (BBQ). En van de prachtige natuur met imposante dieren waaronder de Big Five. Van de veelzijdige cultuur die je het beste ervaart door te eten bij de lokale bevolking, en van de geschiedenis die in de 20e eeuw gekenmerkt werd door de opkomst en de ondergang van het apartheidsbewind.
Ik werd bewuster
Tijdens deze reis realiseerde ik me dat we ons in Nederland druk kunnen maken om niets. We zijn materialistisch en individualistisch ingesteld. Het lijkt enorm belangrijk om te kunnen zeggen dat je carrière hebt gemaakt, dat je manager bent en een dure leaseauto rijdt. De buren bij naam kennen doen we echter vaak niet eens. En hoewel ik zelf niet met een ingebeelde statuur te koop loop, realiseerde ik me wel dat ook ik behoorde tot de groep die volop ambities had, de titel manager droeg en in een dure leaseauto reed.
Ik werd me hier tijdens de reis steeds bewuster van en kreeg ruimte om na te denken over wat er nu echt toe doet in het leven, wat ik belangrijk vind, wat vrijheid voor mij betekent en of ik ook echt daadwerkelijk vrijheid ervaar met een hypotheek en de bijkomende vaste lasten?
Ik nam me voor om het helemaal anders te doen. Voortaan wilde ik bewuster, intenser en meer ontspannen leven. Van sommige dingen een beetje meer, van andere zaken juist wat minder. Meer tijd voor niets hebben, meer lummelen, minder vaak aan het werk zijn, minder moeten. Meer in het nu leven, en minder bij wat was en wat nog moet komen.
Zo gezegd, zo gedaan. Of toch niet?
Nog geen twee weken na de vakantie was het bijna alsof ik Afrika nooit had bezocht. In no time zat ik weer in het ritme van de westerse ratrace. Ik zat weer volop in de marmottenbaan. Ik maakte opnieuw veel uren, leefde met een klok, met een agenda, met verwachtingen en eisen, met stress. Ik werkte weer hard en was weer verslaafd aan mijn smartphone.
Maar dat was toch wat ik niet meer wilde?
Alsof het zo had moeten zijn: Het was dát moment dat ik het kleine blauwe mannetje met zijn witte puntmuts achter in mijn bureaulade vond. Dat mannetje is een smurf met zijn vingers in zijn oren en die zijn tong uitsteekt. Hij herinnert me aan mijn jeugd, aan de tijd waar ik wel nog van dag tot dag leefde. Een tijd waarin de klok nog geen rol van betekenis speelde en waarin ik deed wat goed voelde. Een tijd waarin ik me niet afvroeg of dingen goed zouden komen en waarin ik niet nadacht over wat de maatschappij van mij verwacht.
Sindsdien heeft dit smurfje een prominente plek gekregen boven op mijn beeldscherm. Als ik naar hem kijk moet ik altijd glimlachen. Hij helpt mij te relativeren en te reflecteren. Hij helpt mij om af en toe eens stil te staan, bewuster door het leven te gaan en de daarbij behorende keuzes te maken. Bewust zijn van het moment helpt om tot een bewuster leven en bewustere keuzes te komen. Dat heb ik sindsdien meer en meer durven doen.
Voor mij betekent bewust leven ook dat wat ik doe in lijn ligt met wie ik ben en met de dingen waarvoor ik sta. Dat is de reden dat ik vijf jaar geleden ben overgestapt naar een leven als zzp’er.
De reis naar Zuid-Afrika liet mij zien dat er een verschil is tussen gejaagd (over)leven en bewust leven, maar het was dat kleine blauwe mannetje met z’n witte puntmuts die ervoor heeft gezorgd dat ik het ook echt ging doen!
